Afgelopen donderdag mocht ik een middaggebed leiden in het vernieuwde stiltecentrum in winkelcentrum Hoog Catharijne. Het centrum bestaat uit een ontmoetingsruimte, die elke dinsdag, woensdag en donderdag geopend is voor inloop. Op die dagen wordt om 12:45 ook nog een kleinschalige middagpauzeviering gehouden, die geleid wordt door voorgangers uit diverse kerken van Utrecht.

De plek heeft een boeiende geschiedenis. Tot halverwege de jaren zeventig stond hier aan de Catharijnesingel een klooster van de congregatie van de zusters van de eucharistie. Door de bouw van Hoog Catharijne moest dat gebouw wijken. In ruil ervoor kregen de zusters een eigen plek in dit nieuwe “winkelhart van Nederland”. Op het niveau van de verhoogde winkelstraat richtten zij een stiltecentrum in. Lange tijd bleven een aantal zusters op de verdieping boven het stiltecentrum wonen, maar inmiddels zijn zij er niet meer. De stalen wenteltrap in de kapel herinnert nog aan hun verblijf op de verdieping. En ook het verlangen van de zusters om op deze plek zinvol en gastvrij aanwezig te zijn is nog niet verdwenen.

Ik sprak met een aantal vrijwilligers die het centrum bemensen. Zij vertelden me hoe het centrum tijdens deze lockdown invulling wil geven aan die zinvolle en gastvrije aanwezigheid in de stad. Het was mooi om te horen dat iedere dag weer, een groep bezoekers de weg naar de ontmoetingsruimte en de kapel weet te vinden. Het leek me een heel concreet antwoord op de oproep van premier Rutte tijdens de persconferentie afgelopen dinsdag: om elkaar in deze barre tijden niet uit het oog te verliezen. Dat kan natuurlijk door contact op te nemen met mensen waarvan je weet dat ze eenzaam zijn of het extra moeilijk hebben. Dat kan door boodschappen voor iemand te doen of door de hond uit te laten. Maar dat kan óók door in een stad waar heel veel deuren op slot zitten, een áántal deuren geheel belangeloos open te houden. Voor wie eenzaam en alleen door de stad dwaalt. En geloof me, dat zijn meer Utrechters dan we misschien denken. Het stiltecentrum op Hoog Catharijne is een plek waar juist zíj welkom worden geheten. Het daklozenpastoraat op maandag is er ook een mooi voorbeeld van. En trouwens, ook de deur van St. Jacobsstraat 171 staat doordeweeks veelal op een kier (weet je altijd welkom!) En zo zijn er nog veel meer van dit soort initiatieven, verspreid over de stad.

Grote kans dat deze weken zelf ook af en toe een ommetje maakt. Ik zou zeggen: let er eens op. Misschien zie je wel ergens een deur open staan. Van een kerk, een stilteplek, een buurthuis. Het zijn de plekken die in deze tijd het verschil kunnen maken. Als je er één ziet, schroom vooral niet even binnen te lopen. Voor een praatje. Ter bemoediging. Of met de vraag of je misschien zelf wat op die plek zou kunnen betekenen. Zodat niemand doelloos door de stad hoeft te dwalen.

In verbondenheid,

ds. Willem Jan de Hek