Met Pasen horen we de engel zeggen dat Jezus ons voorgaat ‘naar Galilea’. Galilea staat in het evangelie voor ‘het gewone leven’, waarin gewerkt wordt en geslapen, gegeten en gedronken, geboren en gestorven. Dáár laat de Levende zich vinden. Simone ervaart dat op haar stage.

Gedachten bij de week door Simone Aman

Twee dagen per week bevind ik mij in een soort parallel universum. Ik loop stage als geestelijk verzorger in een jeugdgevangenis. De jongens die daar zitten kennen een ander stukje wereld dan ik en dan de meeste van ons, vermoed ik. Ze kennen de wereld van de straat, waar niemand te vertrouwen is. En thuis vonden ze meestal ook niet de veiligheid die een kind nodig heeft.

Maar wat ik bijzonder vind aan dit parallelle universum, is dit: ik denk dat ik daar nog meer van God zie dan in mijn eigen wereld. Voor deze jongens is God reëler dan voor de gemiddelde Nederlander. En daar schamen ze zich niet voor. Ze vertellen erover aan elkaar. Als ze de geestelijk verzorger op de gang tegenkomen, vragen ze wanneer ze weer eens langs mogen komen.

Dat zet mij wel aan het denken. God is aanwezig in de levens van deze jongens. En juist waar het zo donker is, is Gods licht éxtra zichtbaar. Zondagmiddag besloot Wim zijn preek met een soort functie-omschrijving van christenen. Naar aanleiding van het verhaal van de slapende leerlingen in de tuin van Getsemané omschreef hij christenen als ‘mensen die elkaar wakker houden’.

Ik vond het een mooi beeld. Samen waken, ook als het moeilijk is. Ik denk zelf dat we als christenen in het Westen een moeilijk positie hebben. Als het de welvaart niet is die ons van God vandaan houdt, dan zijn het wel de verhalen over de kerk of christelijke leiders die misstappen begingen. Of het is het ieder voor zich en de moeite om nog een gemeenschap te vormen in een individualistische tijd.

Ik denk dat een van de aspecten van het samen wakker blijven het met elkaar delen van onze ervaringen met God is. Ik ontdek dat zelf op de stage die ik momenteel loop. Ik vind het zelf bemoedigend en daarom deel ik het graag. Waar heb jij de laatste tijd iets van God gezien? Of als je dat een lastige vraag vindt: wat was er in jouw leven waarin je God herkende?

Laten we bidden dat Pasen 2023 ons opnieuw de ogen opent om Jezus te herkennen in het gewone leven.