Gedachten bij de week door ds. Willem Jan de Hek

Onlangs las ik het boek De Bible Belt van Jonah Falke. Falke, die zelf geen christelijke achtergrond heeft, gaat in het boek op bezoek op allerlei plekken in Nederland waar mensen wél gelovig zijn. En waar ze bijvoorbeeld bidden. Voor hun eten, voor hun werk, voor de wereld. Zelf houdt hij tijdens het bidden de ogen open – en daarom ziet hij soms, op publieke plekken, hoe passanten op dat bidden reageren. Soms wat meewarig. Waarom zou je dat nou doen? Bidden? Wat helpt het?

Toch vindt Falke het heel waardevol als mensen bidden. Zo bidden ze bijvoorbeeld niet alleen voor elkaar, maar ook voor anderen! Dat vindt hij bijzonder. Blijkbaar heeft het tóch wel waarde, dat bidden. Maar wat is die waarde dan? Waarom zouden we bidden – als het leven tóch maar doorgaat en doorgaat? Afgelopen woensdag, tijdens de bidstond in de kerk, dachten we daarover na. En het antwoord op die vraag is misschien wel helemaal niet zo moeilijk. Want de vraag waarom wij bidden, brengt ons bij de kern van het evangelie. Waarom bidden wij? Omdat we ervan overtuigd zijn dat er in Christus iets volkomen níeuws begonnen is. En we brengen de alledaagse dingen van ons bestaan graag in het licht van dat nieuwe Koninkrijk.

Daar is wel geloof voor nodig. Gebed en belijden gaan hand in hand. Geloof in onze Heer Jezus Christus, die we in deze veertigdagentijd volgen op zijn weg van lijden en sterven. Afgelopen maandag dachten we op de belijdeniscatechisatie na over de rol en de betekenis van het leven en sterven van Jezus voor ons vandaag. En we ontdekten dat die betekenis heel gelaagd is. Dankzij het kruis is er bevrijding en verzoening. Dankzij het open graf liggen er beloften van overwinning over de dood, de zonde en het kwaad. Maar al die beloften hebben hun grond in iets wat de wereld om ons heen volstrekt onlogisch vindt. Namelijk dat er inderdaad iets volledig níeuws begonnen is, een ingrijpen van buitenaf, dat vorm kreeg met de komst van Jezus in deze wereld.

Wat gebeurt er als wij samen bidden in de kerk? Dan tillen we als het ware álles wat ons bezighoudt –ons hele moeizame gezwoeg onder de zon, om met de Prediker te spreken– in het licht van Jezus Christus. Dat is een keuze! Sommige mensen in onze samenleving kiezen ervoor om dat nooit te doen. Zij geloven niet dat Christus veel verschil maakt. Maar wij doen het wel. Omdat wij verlangen naar vaste grond onder de voeten. Door te bidden verbinden we het zichtbare aan het onzichtbare, en vinden zo houvast in een wereld die ons vaak zo stuurloos achterlaat. Bid je mee?