Gedachten bij de week door ds. Trinette Verhoeven (classispredikant)

We gaan op weg naar Pasen. Komende woensdag is het de Aswoensdag en afhankelijk van uw telling is de lijdenstijd begonnen of gaat die beginnen. Paulus brengt mij ertoe een collega toe te stemmen die zegt dat alles wat in de evangeliën van Jezus Christus gezegd wordt over óns gezegd wordt. Dat is een ferme uitspraak. Ik weet het.

Ik ben altijd heel voorzichtig als het om de ethiek gaat. Want dat is dan aan de orde. Het lijden van onze Heer zal ik niet gauw met ethiek in verband brengen. En toch wil ik u vragen nieuw naar Paulus te kijken. Ik denk dat hij verder gaat dan wij. Wat zegt hij? We zijn met Christus gestorven en begraven. Maar ook: wij staan met Hem op.

Als we de lijdensgeschiedenis bezien zonder ons rekenschap te geven van onze existentie dan gaat er iets mis. Het leven van Jezus gaat ons aan. We lopen het gevaar dat de lijdenstijd, het lijden van onze Heer, een mysteriespel wordt, als wij dat vergeten. Juist in deze tijd mogen we ons opgeroepen weten om te zijn als Hij. Wij worden door Hem uit dit leven geroepen om één met Hem te worden.

Ik moet u eerlijk zeggen dat ik de lijdenstijd nog nooit zo heb gezien als een oproep de ethiek te oefenen. Soms zijn er echter opeens zinnen die blijven haken als de oproep aan de Efeziërs om wakker te worden en op te staan. We hebben ons tot Hem te verhouden. En dan niet op de platte manier, alsof wij zijn offer na zouden moeten doen. Dat kunnen we niet.

We worden geroepen, en worden door Hem vernieuwd. We geloven dat wij wakker geroepen worden, wij belijden dat wij met Hem sterven. En wij gehoorzamen Hem. Zijn offer was eenmalig. Maar het trekt ons mee. Ons leven krijgt een nieuwe wending. Zo geloven wij dat Hij het ons geopenbaard heeft.

Dát betekenen Zijn kruis en opstanding. Zij zijn de kern van onze ethiek. Ze roepen ons weg uit dood en verderf en wijzen ons een nieuw bestaan in Christus’ naam.