De stilte is soms (vaak?) ver te zoeken. En dat is eigenlijk jammer. Want juist de stilte kan je op het spoor van God brengen. Twee weken geleden dachten we tijdens de avondmaalsdienst na over een zaligspreking van Jezus: “Gelukkig wie zuiver van hart zijn, want zij zullen God zien.“ (Mt 5,4) Als je het verlangen hebt om God te zien, dan is het belangrijk om de tijd te nemen om te luisteren naar Zijn stem. En daarvoor zijn rust en stilte op een bepaalde manier cruciaal. Onze tijd wordt vaak gekarakteriseerd als hectisch. De corona-crisis bracht even wat ‘traagheid’, maar inmiddels denderen we gewoon weer door. Of er wat dat betreft iets nieuws onder de zon is? Misschien wel niet. Maarten Luther zei ooit: “Als je het druk hebt moet je juist méér tijd nemen voor het gebed. Want juist wanneer er aan je getrokken wordt mag je de stilte en het gebed niet verzuimen.” Dat kan thuis of in de natuur – misschien op een heel bewust gekozen plek. Dat kan ook in de kerk – op zondag en doordeweeks. 

De stilte kan heilzaam zijn. Door de eeuwen heen hebben kerken, kapellen en kloosters vaak een plek geboden waar je echt even helemaal stil kunt worden. Ook onze eigen Jacobikerk biedt zo’n plek. Bijvoorbeeld in het zuiderkoor van de kerk. Elke werkdag om 12:45 kun je langskomen voor het middaggebed. En op zondagavond is er om 19:30 een ViaVesper, die je sinds enkele weken weer fysiek kunt bijwonen. In deze avonddiensten wordt bewust ruimte gemaakt voor de stilte. We beginnen met een votum en groet, gevolgd door een muzikaal psalmgebed. Daarna worden we stil bij een tekst uit de Bijbel én bij een kunstwerk dat bij die Bijbeltekst past en er een bepaald licht op werpt. Er worden een aantal vragen gesteld, die de bezoekers via hun smartphone kunnen beantwoorden. De antwoorden worden geprojecteerd op het scherm, waardoor er een stil gesprek met elkaar op gang komt. Het is eigenlijk steeds weer verrassend om te zien dat je niet alleen bent in bepaalde gedachten en emoties. Uiteindelijk loopt de vesper uit op een dankgebed en voorbeden, waarbij de deelnemers zelf (opnieuw via de smartphone) gebedspunten aandragen. In die gezamenlijkheid zoeken we God in de stilte van het moment. Hartelijk welkom om een keer aan te sluiten.

De stilte kan heilzaam zijn. Moeder Teresa haalde regelmatig het volgende motto aan tijdens haar leven: “De vrucht van stilte is het gebed. De vrucht van het gebed is geloof. De vrucht van geloof is liefde. De vrucht van liefde is dienstbaarheid. De vrucht van dienstbaarheid is vrede.” En dat brengt dan vanzelf bij de zaligspreking die komende zondagochtend centraal staat: “Gelukkig de vredestichters, want zij zullen kinderen van God genoemd worden.” (Mt 5,9) Graag tot ziens in de kerk – ’s ochtends, ’s middags en/of ’s avonds. Weet je welkom in de stilte.

Gedachten bij de week door ds. Willem Jan de Hek