Gedachten bij deze week

Iedere woensdagavond klinken in deze bijzondere weken de klokken van alle kerken in de stad. Als teken van troost en hoop. Het zijn dezelfde klokken die je op zondagochtend hoort. Op de dag van de opstanding van Jezus Christus uit de dood. Het beeld van die klokken, wordt door de Britse theoloog Tom Wright gebruikt in een commentaar bij het kruisdragen achter Jezus aan. De oproep om Jezus te volgen vergelijkt hij met een grote klok, die al eeuwenlang luidt: “Neem je kruis op en volg mij! Neem je kruis op en volg mij!” Wat zou je doen als je die klok zou horen? Zou je je oren sluiten? Of zou je aan die oproep gehoor geven?

Afgelopen zondag ging het in de dienst over kruisdragen. Maar wat verstaan we daar eigenlijk onder? Ik spreek deze weken veel mensen die me vertellen dat het eigenlijk best goed met ze gaat. Ondanks de omstandigheden. Dat is iets om dankbaar voor te zijn! Maar ik hoor ook andere geluiden. Een zelfstandig ondernemer, die zich ernstig zorgen maakt over de voortgang van zijn bedrijf. Een oudere, die zich eenzaam en opgesloten voelt, en haar kinderen en kleinkinderen zo graag zou knuffelen. Een thuiswerker, die het idee heeft dat de energie langzaam weglekt, omdat het leven toch meer is dan zoom-vergaderen en skype-borrelen. Ouders, die zich afvragen hoe ze geduldig de vrede in hun gezin kunnen bewaren, nu de kinderen 24/7 thuis zijn. Deze situatie raakt ons allemaal op een andere manier. Misschien werk je in de zorg, en ervaar je een enorme last op je schouders. Misschien ben je zelf ziek geworden, ben je bang om besmet te worden of ken je iemand die overleden is. Er kan van alles zijn wat je terneer kan drukken. En dat mag je gerust kruisdragen noemen.

“Neem je kruis op en volg mij,” zegt Jezus. Dat kan alleen als je beseft dat óns kruisdragen altijd van een andere orde is dan het kruisdragen van Hem. Hij baant de weg. De komende week volgen we dag-voor-dag de gang van Jezus naar Golgotha. Zijn kruis betekent ten diepste de redding van de wereld. Dát kruis hoeven wij niet te dragen en kúnnen wij ook helemaal niet dragen. Het geheim van Goede Vrijdag is dat Jezus Christus de toegang opent tot Gods nieuwe wereld: het Koninkrijk van God. Zodat wij kunnen leven van de hoop, die doorklinkt in ons vieren tijdens de Stille Week en Pasen: Ja, ik dank U voor uw genade, o Heer.

Het leven van deze hoop mag ons kruisdragen licht(er) maken. Als we even teruggaan naar het begin: Tom Wright nodigt zijn lezers uit om bij het horen van de klokken in gedachten de deur uit te gaan. De straat op, waar je het klokgelui vandaan hebt horen komen. Daar zie je een lange stoet kruisdragers voorbijtrekken. Je wordt uitgenodigd om je bij hen aan te sluiten. Het is een heel andere stoet, dan de lugubere optocht waarin Jezus onder soldatenbegeleiding naar Golgotha werd gebracht. Het is een blinkend spoor, van mensen die de eeuwen door hun kruis vrólijk hebben gedragen. Mensen uit allerlei tijden en van allerlei plaatsen. Mensen uit allerlei situaties: heel mooie en heel pijnlijke. Ze gaan achter Jezus aan. Ook al kost het nog zo veel. Want ze weten: het gééft ook veel. Ze hebben geleerd om ondersteboven en binnenstebuiten te denken. “Wie zijn leven wil behouden, zal het verliezen. Maar wie zijn leven verliest zal het behouden.”

Sterk ons Heer, om zonder klagen,
achter U ons kruis te dragen.
Leid ons op Uw tijd, in Uw heerlijkheid.

Namens de predikanten,

ds. Willem Jan de Hek